Het jaar 2024 staat in de geschiedenisboeken als een van de zwartste periodes voor de Belgische arbeidsmarkt. Maar liefst 27.187 banen gingen verloren door faillissementen, een absoluut record. Dit cijfer, dat bijna een derde hoger ligt dan het jaar ervoor, weerspiegelt de harde realiteit van een economische crisis die diepe sporen nalaat. Naast de faillissementen werden er ook talrijke herstructureringen doorgevoerd, zoals bij Audi Brussels, waar naar schatting 3.000 banen op de tocht staan.
Volgens handelsinformatieleverancier GraydonCreditsafe ligt de oorzaak van de stijging voornamelijk in het faillissement van grotere bedrijven. In 2024 gingen vijftien bedrijven over de kop die meer dan honderd werknemers in dienst hadden, tegenover slechts zes in 2023. Een schrijnend voorbeeld is autobusbouwer Van Hool, ooit een symbool van Vlaamse industriële kracht. Het faillissement van Van Hool alleen al betekende het verlies van 2.400 banen, het zwaarste verlies sinds de sluiting van Ford Genk in 2014.
Sectoren zwaar getroffen
De bouwsector was de grootste slachtoffer van deze crisis, met een recordaantal van 2.627 faillissementen, een stijging van 14,16% ten opzichte van 2023. Ook de transportsector (+5,48%) en garagehouders (+12,9%) zagen een forse toename in faillissementen. Op regionaal niveau werd Vlaanderen het zwaarst getroffen, met 6.674 faillissementen en 15.553 verloren banen.
De “zwaarste crisis in 15 jaar”
Werkgeversorganisatie Voka luidt de alarmbel en spreekt van de zwaarste crisis in de industrie sinds 2009. Voorzitter Rudy Provoost benadrukt dat 2024 niet alleen gekenmerkt werd door het verlies van banen, maar ook door een gebrek aan investeringen en productieproblemen in cruciale sectoren. Hij roept op tot dringende actie van de politiek: “We hebben nood aan een daadkrachtige federale regering die ingrijpt. Extra lasten op ondernemerschap zijn absoluut uit den boze. De hoge productiekosten maken onze bedrijven minder competitief en drukken nieuwe aanwervingen.”
2025 als keerpunt?
Provoost ziet in 2025 de mogelijkheid voor een ommekeer, maar dan moet er snel gehandeld worden. “Na maanden van politieke onzekerheid is januari het kantelpunt. Het is erop of eronder. Er moet een beleid komen dat de welvaart vrijwaart en de industrie ondersteunt.” Hij wijst erop dat maatregelen zoals besparingen, gerichte investeringen en lagere lasten cruciaal zijn om uit de vicieuze cirkel van verlies en kosten te raken.